Kanceri i veshkave: Simptomat, Terapia dhe Parandalimi

Kanceri i veshkave zhvillohet kur qelizat në veshkat tuaja ndryshojnë dhe rriten jashtë kontrollit. Njerëzit me kancer të veshkave mund të vërejnë dhimbje mesi, hipertension, urinim me gjak. Trajtimet e kancerit të veshkave përfshijnë kirurgjinë, kimioterapinë dhe radioterapia. Ashtu si me të gjitha llojet e kancerit, zbulimi i hershëm është çelësi për trajtimin e suksesshëm.

Cfarë është kanceri i veshkave?

Kanceri i veshkave është një rritje jonormale e qelizave në veshka. Shumica e formave të kancerit të veshkës janë beninje; megjithatë, një numër i konsiderueshëm i tyre kërkojnë ndërhyrje të mëtejshme.

Kanceri i veshkave ndahen në të ngurta ose cistike. Forma më agresive dhe më e shprehur e kancerit të veshkave është karcinoma. Ky kancer prek më shumë meshkujt sesa femrat. Shkalla e mbijetesës për karcinomën e qelizave renale (Renal Cell Carcinoma) të stadit 1 dhe 2 është mbi 90% kundrejt nën 15% për disa lloje të stadit 3 ose sëmundje metastatike. Prandaj, është thelbësore të diagnostikojmë dhe vlerësojmë masat e reja renale në kohën e duhur për të përmirësuar cilësinë e jetës dhe prognozën e pacientëve tanë.

Cilët janë shkaktarët e kancerit të veshkave?

Shkaqet e kancerit të veshkës janë multifaktoriale. Në mënyrë të veçantë, studimet kanë zbuluar se pirja e duhanit rrit rrezikun e kancerit të veshkave. Agjentë të tjerë klasikë të precipitimit si benzeni, herbicidet dhe vinili rrisin rrezikun e kancerit.

Gjenetika luan një rol të rëndësishëm në formimin e kancerit të veshkës. Ekzistojnë forma autosomale dominante dhe autosomale recesive. Forma recesive është më agresive dhe shpesh fatale. Të dyja këto kanë një potencial të lartë për masa agresive malinje të veshkave. Shembuj të tjerë të çrregullimeve që lidhen me zhvillimin e kancerit te veshkave përfshijnë sindromat Von Hippel-Lindau dhe Birth-Hogg Dube.

Një gejtje interesante është se patologjitë si hepatiti C dhe gurët në veshka shoqërohen gjithashtu me karcinomën e qelizave renale.

Cilat jane siptomat dhe si mund te diagnostikohet kanceri i vashkave?

Kanceri i veshkave shpesh diagnostikohet rastësisht pa shenja apo simptoma. Triada e hematurisë, dhimbjes së mesit dhe masës që mund të vihet re shihet rrallë në mjekësinë moderne, sepse ato janë zbuluar tashmë me imazheri përpara simptomatologjisë. Triada klasike vërehet në afërsisht 15% të rasteve, dhe shumica e tyre janë në faza të avancuara. Megjithatë, nëse këto gjetje janë të pranishme, atëherë kjo kërkon vlerësim të mëtejshëm. Hipertensioni i ri, rënia në peshë dhe djersitja gjatë natës janë jospecifike, por thelbësore në diagnostikim. Gjetjet laboratorike për anemi ose policitemi, hiperkalcemi janë gjithashtu të dobishme.

Marrja e anamnezës duhet të jetë e plotë dhe të eksplorojë informacione të tilla si historia e pirjes së duhanit, zakonet e të ngrënit, statusi i stërvitjes, sëmundjet shoqëruese dhe ekspozimet ndaj agjentëve të njohur që shkaktojnë kancer.

Historia familjare dhe sëmundjet shoqëruese janë të rëndësishme nëse janë pozitive. Pacientët me një histori familjare të kushteve gjenetike si sëmundja e veshkave policistike janë në një rrezik më të lartë, që kërkojnë monitorim të ngushtë.

Biopsia renale është standarti i artë për të vendosur një diagnozë të qartë dhe për të përcaktuar skemën e ndjekjes.

Cilat janë modalitetet e terapisë së kancerit të veshkave?

Menaxhimi i kancerit të veshkës ndryshon në varësi të faktorëve të shumtë, duke përfshirë pacientin dhe madhësinë, formën dhe patologjinë e tumorit renale. Vendimi për të zgjedhur njëra mbi tjetrën varet nga balancimi i rreziqeve dhe përfitimeve.

Ablacioni termik indikohet te pacientët që nuk janë kandidatë për kirurgji dhe kur madhësia e tumorit është më pak se 3 cm. Ablacionet janë më pak invazive se kirurgjia; megjithatë, rrit rrezikun e përsëritjes së kancerit, nevojën për mbikëqyrje të afërt dhe aktive dhe potencialin për trajtim të mëtejshëm.

Kirurgjia: Dy qasjet më të zakonshme janë nefrektomia parciale (pjesshme) dhe radikale. Nefrektomia e pjesshme preferohet pasi ruan funksionin e veshkave në krahasim me nefrektominë radikale. Nefrektomia totale duhet të merret parasysh kur një tumor ka patologji të agresive ose është më i madh se 5 cm.

Survejimi në dinamikë rekomandohet veçanërisht në masa të vogla me karakteristika beninje. Kur një tumor është më pak se 1 cm me një shkallë rritjeje graduale.

Radioterapia është një trajtim kanceri që përdor rrezet X me energji të lartë ose lloje të tjera rrezatimi për të vrarë qelizat e kancerit.

Kimioterapia është një trajtim kanceri që përdor ilaçe për të ndaluar rritjen e qelizave kancerogjene.

Imunoterapia është një trajtim që përdor sistemin imunitar të pacientit për të luftuar kancerin. Ky trajtim i kancerit është një lloj terapie biologjike.Llojet e mëposhtme të imunoterapisë përdoren në trajtimin e kancerit të qelizave renale:

Antitrupat monoklonalë dhe frenuesit e kinazës janë dy lloje të agjentëve antiangiogjenë që përdoren për trajtimin e kancerit të qelizave renale.

Frenuesit e faktorit të rritjes endoteliale vaskulare (VEGF) dhe frenuesit mTOR janë frenues të kinazës që përdoren për të trajtuar kancerin e qelizave renale.

Parandalimi dhe edukimi i pacientit

Është thelbësore të edukohen pacientët mbi faktorët e rrezikut për karcinomën e qelizave renale, të tilla si pirja e duhanit, përdorimi i alkoolit, obeziteti, ekspozimi gjenetik, mjedisor dhe dializa. Pacientët duhet të këshillohen të lënë duhanin dhe alkoolin dhe të konsumojnë një dietë të shëndetshmë.

Në varësi të patologjisë klinike dhe renale, pacientëve duhet t’u ofrohet këshillim gjenetik për pacientin dhe familjet e tyre.

Punëtorët që kanë qenë të ekspozuar ndaj agjentëve toksikë si grupet e hidrokarbureve aromatike policiklike duhet të vlerësohen më tej.